درباره من
روزانهها
همهپیوندها
دستهها
برگهها
جدیدترین یادداشتها
همه- آغاز مجدد حضورهای نیمه شبانه و بامداد گون
- سلامی چو بوی خوش آشنایی...از پس چند سال دوری
- به بهانه ی شادی
- انتهای سکوت
- دنیای این روزای من
- غولی به نام کنکور
- تسلیت
- دیدار در وقت اضافه
- تبریک
- 18سالگی یعنی ... (رمز طبق معمول)
- هستم ولی ...
- تبریک
- پاییزی دگر خط خورد
- از کرم تا پروانه پیله کافی نیست
- اولین روز از آخرین سال
- میهمان دقایق
- [ بدون عنوان ]
- خاموش،خسته، ... یاخدا
- عنوان ندارد !!!
- به یاد دیروز ، برای امروز
نویسندگان
- سعیده 139
بایگانی
- شهریور 1394 1
- مرداد 1394 1
- دی 1392 2
- شهریور 1392 1
- تیر 1392 1
- اردیبهشت 1392 1
- فروردین 1392 1
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 1
- دی 1391 2
- مهر 1391 2
- شهریور 1391 2
- مرداد 1391 3
- خرداد 1391 1
- اردیبهشت 1391 1
- فروردین 1391 2
- اسفند 1390 5
- بهمن 1390 4
- دی 1390 4
- آذر 1390 3
- آبان 1390 3
- مهر 1390 2
- شهریور 1390 5
- مرداد 1390 11
- تیر 1390 5
- خرداد 1390 2
- اردیبهشت 1390 3
- فروردین 1390 53
- بهمن 1389 8
- دی 1389 7
باز هم...
دلم تنگ شده این روزها
دلم تنگ شده این روزها
برای لحظه ای بی دغدغه بودن
حداقل برای لحظه ای فریاد زدن بر تن این صفحه ی بیچاره
و بی هراس نوشتن
نوشتن...
نوشتن حرفهایی که هیــــــچ وقت درک نشد
نوشتن درد های پنهان پشت لبخند هایم
نوشتن هرآنچه حیات مرا می سازد
هرآنچه به قلبم تپش می بخشد و به نگاهم آرامش
مهم نیست رهگذری بخواند یا نخواند
مهم نیست دردآشنایی باشد یا نباشد
اینکه من من باشم و من بمانم شیرین است
اینکه جایی باشد که بتوانم فقط حرف ببافم و فکر کنم شیرین است
خلوتگه مجازی من بیش از آنچه باید در روزهایم ریشه دوانده
ولی حیــــــــف
حیــــــــــــف
حیــــــــف
که راحت نیستم بدان اندازه که بتوانم آنچه در منتهی الیه سمت چپ جانم نهفته است را واژه کنم
اینجا باید خانم بود
باید بزرگ بود
انگار اینجا فقط باید ایدئولوژی های یک ذهن خسته را مرور کرد
انگار اینجا فقط باید در یک لاین خاص حرکت کرد
حس آن وقت هایی را دارم که از نظم بی اندازه ی شخصی به ستوه می آیم
حرف زدن هم دشوار شده انگار
بیچاره دکمه های کیبرد که بی رحمانه بر سرشان می کوبم
موزیک،شعر و... اینروزها بهانه ی خوبی برای آرامش اند
چه بده حرکت توی چارچوبهای مشخص شده دیگران ... باید من , من باشد !
سلام نازدونه خانوم قشنگم . خوبی عزیز دل ؟ میگما , یه جایی پیدا کن و توش یه خورده حرف بزن از منتها الیه سمت چپ وجودت خانومی . یه کوچولو هم شیطنت کن , یه کوچولو هم خودت باش ... خود خودت با اون صدای پرانرژِی و پرنشاط . کاری نداره که خانومی ساختن همچین خونه ای . کار داره ؟!
سلام بانو جان
لازم به اینهمه خشونت که نیست عزیزم
باید رفت تا انتهای این بیقراری و دلتنگی را
نباید نیمه این راه را رها کرد و بعد که به آرامشی سطحی رسیدی بگویی چ خوب شد که آرام شدم
نه
نباید رهایش کنی
برو تا آخر این جاده را
میدانم یقین دارم آخر این راه به مقصدی خواهی رسید فراتر از آرامش درون و دل
میرسی به لامکان
به جایی که خود واجب الوجودش در آن منتظر توست
آنجا شهریست که به دستانت قدرت
به چشمانت بصیرت
به دلت آرامشی از جنس یقین
و به سعیده ی درونت امید می بخشد
بغض کن گریه کن اشک بریز
فریاد بزن بیقرار باش
فقط به آرامشی یکباره نیاندیش
می شود یکباره آرام شد اما انتهای این یکبارگی جایی نیست که تو برای همیشه ات آرامش ذخیره کنی
آنجا باران نیست این وقت سال
وگرنه قدم زدن زیر باران را پیشنهاد می کردم
مث اینروزهای من که آنقدر دعا به جان باران کرده ام
که تمامی صفخات کتب درسی ام پرشده
خدایا باران بیاید
بیشتر از این سخن نمی گویم که گره از اشکهای دل وا نشود چرا که من به مقصد نزدیکم
دلم جمکران می خواد مریم
هنوز هم وقتی باران می آید
تنم را به قطرات باران می سپارم
می گویند باران رساناست
شاید دستهای من را هم به دستهای تو برساند
چرا نظرها رو تایید نمی کنی خواهری؟
داشتم کلک این امتحان آخریه رو می کندم
برای دیگران زندگی نکن جان خواهر !
همه منحنی های بسته ی ذهنت را پاره کن. با چنگ با دندان با حرف!...
حرف بزن تا تجلی واژه هایت نور به تاریکی روزهای تقویم بپاشد ...
حرکتی ممتد و تکراری روی یک خط مستقیم دشوار تر از "حرف زدن" است ... باور کن.
و به قول دوستی عزیز :
بزرگ باش و سر به زیر و سخت ...!
آنقدر حرف می بافم که....
تازه دو سه روز دیگه باید برم بیرجند برا دفاع از حرفام
بزرگ باش و سر به زیر و سخت ... چقدر دوسش داشتم
سلام
منظورتو نفهمیدم سعیده جان
دفاع حرفات؟؟
یعنی چی؟ چه خبره مگه ؟
خیر باشه
توی تاریکی شناور شده ام و آرام به اطرافم نگاه می کنم ؛ ولی باز هم جز اینهمه ظلمت چیزی نمیبینم.
خستگی معنایی نداره وقتی مجبوری هر روز همان لبخند بی پایان و مسخره روی لبای بی رنگت باشه.
Incomplete
چراااااااااااااااااااا؟!
بیقرار توام ودل تنگم گله هاست
آه بی تاب شدن عادت کم حوصله هاست
مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در اب
در دلم هستی وبین من وتوفاصله هاست
آسمان با قفس تنگ چه فرقی دارد
بال وقتی قفس پرزدن چلچچله هاست
بی تو هرلحظه مرا بیم فروریختن است
مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست
باز می پرسمت از مسئله دوری وعشق
وسکوت تو جواب همه مسئله هاست
سلام عزیزدلم.سلام به تویی که مثل خودم بیقراری ورنج می بری از غربت.ازاینکه آنگونه هستی نه خوانده می شوی ونه فهمیده.
الان که می خواستم دوباره آدرست را وارد کنم شک داشتم که باشی چون هم خودت گفته بودی وهم خودم دیدم که تا اطلاع ثانوی...
اما در دلم گفتم اگر سعیده سعیده است واین آسمان بلاگ آخرین سنگ صبور است پس باید باشدوبنویسد.خوشحالم که آمدی.دلم برای قلمت تنگ شده بود.این همان شعری است که آن شب از پشت سیم های تلفن برایت خواندم.عذرتقصیر بابت تاخیر.
بیشتراز همیشه دوستت دارم
سلام خانوووووم
خیلی دوسش دارم،مرسی زهرا جان..مرسی
دیروز خیلی یادت بودم امروز که چک کردم کامنتت رو دیدم و...
این روزها باید بگم : هستم ولی خستم
منم
حتما
هرچی که خدا بخواد.
جالبه دقیقا وقتی براتون می نوشتم داشتم به این جمله فکر می کردم
ممنونم
شاید زمان ان نباشد که گفت . . .
از هر آنچه که باید از آن گذر کرد . . .
و من . . .
همچنان فکر نمی کنم و حرف می زنم . . .
فکر من می گیرد جای تمام احساساتم را . . .
اما گفتی ...
وبلاگ جالبی دارین
خوب هم می نویسین
موفق باشید
چه خوب که خوب می بینی مرا...
و در لحظه های بی دغدغه دلت تنگ می شود برای ...
بی هراس قلم بر دست بگیر و بگذار آزادانه بدود بر صفحه کاغذ و تو فقط نظاره کن فریادهایش را
اگر حرفی درک شود نوشته نمی شود
پس نوشتن را می خواهی یا درک شدن را ؟
سلام خواستم بپرسم حال دلت چطور است که دیگر نمی پرسم اما مراقب خود خودت باش
یا حق
نوشتن را می خواهی یا درک شدن را ؟
چه سخت پرسیدید ثنا بانو
درک شدن را می خواهم که نیست
که اگر ننویسم و حرف نزنم چطور درک شوم
درک شدن را می خواهم و رمق نوشتن ندارم
سلام...حال دلم نامشخص است و تمام وجودم سرگشته و حیران
ممنون بانو...ممنون
در پناه حق
من فقط به سادگی دل یک کودک دلم برایت تنگ شده بود
همین
منم عزیز
مرسی...هم از شما هم از دلت
ببخشیدا...
شما قصد به روز شدن ندارید انشالله...
خدا ببخشه
ببین خواهری آپدیت کردن بنده به دو چیز بستگی داره
یکی ADSL که ترکیده
و مهم تر شوقی و محرکی برای نوشتن که نمی دونم چرا نیست
حالا شما بگو من چی رو به روز کنم؟!
راستی چشم و دلت روشن زهرا جان رو دیدی
خوش به حال هردوتاتون که همدیگه رو دیدین
البته بیشتر خوش به حال زهرا که منو دید
مگه نه زهرا جان؟!؟
قربون اعتماد به سقف سرشارت بشم نازدونه...
معلومه که خوش به حالم شد البته نه به اندازه شما...
لطفا" به دلت بگو سرحال بیاد که ما چشم انتظاریم...
فدای شما
نوشتم عزیز
سلام نازدونه قشنگم . طاعاتت قبول . ایامت به کام . کجایی پس خانومی ؟ امتحانات که تموم شد , انشاله نت هم که برقرار شد , دیگه چرا نمی نویسی ؟ دلمون تنگ شده واسه شما و قلم قشنگتون . میهمانمون کنید به یک دلنوشته نازدونه ای ... باشه خانوم گل ؟
سلام بانو جان
کلیک رنجه فرمودین
انقدر شرمنده ی درخواستتون شدم که با خودم عهد کردم تا بروز نکردم تاییدش نکنم
شرمنده بانو
امان از این حیرانی
امان...
امان...
امان...