نیاز روحانی و حضور نورانی

اندر نیایش حال عرفانی و شوق روحانی این روزها کسی را تاب و توان بیان نباشد

اما مجال زره ای و اندکی و لحظه ای تفکر، چرا

اکنون جدا از تمامی حال و احوالات این روزها

چیزهایی هست که بودنش نعمتیست بر هر شخص و هر منزل

که وجودش سراپا اشک است و لبخند

و قدر منشا قدرت قلب من است

که قادر متعال چنان قدرتی در قداست قدر نهاده است که به من شوق زیستن می بخشد

که دوسال است به اشتیاق وسعت این شب ، شب و روز می گذرانم

کاش بتوان اشک هایی که در اینچنین شبی از دیدگان عاشقان فرود می آید را تعبیر و تفسیر کرد

کاش خوابی که در آن بیداری عظیم می بینم را معبری بود

گاهی روزهایت غرق شیرینی اند و گاه تلخی ای زایدالوصف

گاه غرق آرزویی و گاه پرِ انتظار

گاه سکوتم را با تمنای سپیدی دفترم معنا می کنم و از خودم می پرسم : سپیدی دفترم چه خواهشی دارد

گاه غرق باورم که در هر زمینه ای تا نیست نگردیم ارزش هست در نمی یابیم

گاه از هر وسیله ای که به خیال خود واصل میان آدمیان است بیزار می شوم چراکه لمس گونه های عاشق خیلی ها را از ما دریغ می کند

گاه برای نیازم سخن آغاز می کنم

صفحه های دفتر خاطراتم را که ورق می زنم به یاد آرزو هایی می افتم که چقدر پاک و باصداقت اند

اینکه آرزو کردم شرایطی داشتم که.....

نه قشنگی این آرزو به همین است که ناگفته بماند

کاش هیچ وقت اسیر حواشی و آدمک های کنار راه نشویم...

درست که گاهی دلت از پروانه هایی می گیرد که کرم بودنشان را از یاد برده اند

اما بگذار غرق زیبایی شوند شاید در آرامش خیالشان دگرباره لحظه ها مرور گردند

و اما باور امروز من شاید ورای اندیشه ی دیروز و فردایم باشد

اما هرچه هست من امروز واقفم که لازمه ی صعود بر قله ها نفوذ در دل هاست که اگر می مهرت در جام دل و جان همگان ریخته شود دگر ملالی نیست که تازه آنجاست سرآغازی با شکوه

 لحظه ای که هر اشکت و هر لبخند و تلخندت شوری در جانها می افکند که نگوی و نپرس

گوشه هایی از خاطرات روزانه ام